insanı,
secdelere taşıyan sabahı
seviyorum.
uyanmak,
ışıktan bir köprü
ve,
her sabah isra’da
mirac’da olmak,
masum güvercinlerle
yarışarak.
gözlerimi kapıyorum ve
sormuyorum
şehri,
gecenin eteklerine asılan.
ve,
büyük yalnızlık mağaramı
özgürlüklerden daha çok
seviyorum,
kımıldamayan bir göl gibi..
Mustafa kaya
24.12.2005 / fatih
www.mustafakaya.net
Kayıt Tarihi : 24.12.2005 00:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!