Işıksızdım...bölündüm Şiiri - Nursal Ark ...

Gece soğuktu ve sönüktü yıldızlar...
Sabah, bakkalın plastik sandığından çaldığım ekmek zulamda
soğuk işliyor içime, yırtık paltomdan
bir yıkık barakanın gölgesindeyim
bir aç inilti yanıbaşımda...
-ekmeğimi bir köpekle bölüştüm-
ve sövdüm ağız dolusu o sokak karısına-
karar verdim bu akşam 'olmamaya'
sırf bu yüzden bölüşemedim akşamı,
geceyi,
yıldızları...
saydım sayısını yetişemedim-
gülün sıcağına dayanamadım
ışıksızdım..
bölündüm.
Beni ben olmayı gömdüm bir kez daha karanlığa
gece soğuktu ve sönüktü yıldızlar
uyumadım...
ilk kez korktum karanlıktan bu kadar belki;
daha bir üşüdüm
gece ve aç bir köpek dostumdu..
ve beni mutlu eden yokluğuydu kimsenin
o acı gülümseyişten başka.