Iki gong sesi arasında
durdu zaman,
beyazdan siyaha düştüm.
ve bittiğinde herşey
üvey karanlıklarda açıldı gözlerim.
Birtek korkularım sevdi siyahı
karşılıksız sevilerim bir de.
Yeşil uzak uzak gülüyordu.
ve kirli, karaydı.
düş artıklarından damlayan mavilerse
an ve an koyulaşıp, karalara boğulmaktaydı.
Küflü rüzgarlarım sildi süpürdü
renk adına ne varsa türlü anlarımdaki.
Ve kış her daim
her anım gece...
mutlak kara solunan o puslu nefes
ve siyah ki o çözülmesi en zor bilmece.
2003
Kayıt Tarihi : 24.9.2004 14:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!