Işıksız kentin içinde;
Siyah beyaz anılarla yaşamaya çalışan boş bir yüreğin; sahipsiz kimliği ile beraber, kırık dökük hayalleri bir arada.Zamanı çalan; kaderin yanında, gözyaşlı yalnızlığa hep mahkum olan hüzün, uzaklardaki sevgiyi düşünüp lanet ederdi, şansa!
Başıboş dar vakitlerin; ardındaki çaresizliği sürüklerdi, mutsuzluk!
Ölüme dönmüş yüzünü; karanlığın içine düşen aldanmış duygular...
Saklanan umudu arıyorken; ışıksız kentin sokaklarında, sahipsiz benlik, 4 duvarın arasına sıkışmış düşüncelerin sesi duyulur, her tarafta.
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta