Işıksız kentin içinde;
Siyah beyaz anılarla yaşamaya çalışan boş bir yüreğin; sahipsiz kimliği ile beraber, kırık dökük hayalleri bir arada.Zamanı çalan; kaderin yanında, gözyaşlı yalnızlığa hep mahkum olan hüzün, uzaklardaki sevgiyi düşünüp lanet ederdi, şansa!
Başıboş dar vakitlerin; ardındaki çaresizliği sürüklerdi, mutsuzluk!
Ölüme dönmüş yüzünü; karanlığın içine düşen aldanmış duygular...
Saklanan umudu arıyorken; ışıksız kentin sokaklarında, sahipsiz benlik, 4 duvarın arasına sıkışmış düşüncelerin sesi duyulur, her tarafta.
Peşinden koşmaktan yorulan yorgun yaşam; adım adım tüketir, zamanı.
Sahte mutluluklar bile; terketmiş ışıksız kenti! ...
17.01.04
Sırma MersinKayıt Tarihi : 20.1.2004 14:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!