Gönlümün sesi nicedir kısık,
Ne zaman ses verse;
İçimde bir şeyler yıkıldı.
Derinde bir yer ölesiye kırıldı.
Yerine konulamayan,
Hep eksik kalan,
Umudun yerini alan;
İçten içe yanan…
Gönlümün orta yerinde yankılanan
Ama duyulmayan…
Bir fırtına gibi, ansızın kopan.
Kopan bir yaprak, tozu dumana katan.
Senden yana, sevdadan yana;
Kelebekler kadar yarınsız,
Gelecek kadar sabırsız,
Öldürecek kadar insafsız,
Yüreğim çoktandır korunmasız;
Dilim lal, gözlerim manasız…
Senin gibi,gönlün gibi;
Işıksız kaldım…
Karanlık bir dehlizde yine sana inandım,
Anlık bir aşkın gecesinde kabuslardan uyandım,
Sabahların yerine koynuma yalanlarını aldım.
Kelebekler kadar yarınsız,
Gelecek kadar sabırsız,
Öldürecek kadar insafsız,
Yüreğim çoktandır korunmasız;
Dilim lal, gözlerim manasız…
Senin gibi, gönlün gibi;
Işıksız kaldım…
Kayıt Tarihi : 23.7.2010 12:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir başka yüreği kendinize yakın bulduğunuzda ya da bir gülüş size her zamankinden içten geldiğinde kanatlanır mısınız sizde? Yaşama ve hayallere dair hala bir yerlerde umut oluşuna sevinip, kelebekler gibi kalıbınıza sığmayıp, kozanızdan başınızı uzatır mısınız sizde? Ve yanıldığınızı anladığınızda kendi sessizliğinize gömülür müsünüz?
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!