Işıksız Dikiz Aynası Şiiri - Bahadır Özd ...

Arttıkça yolların gece farkları
Yağmuru daha çok işitiyorum.
Arabamın eski şarkılarıyla,
Güvensiz bir sıcak sarıyor beni
Gözlerim yaklaşıyor yanlış uykuya.

Bir mola yerinde koyu neskafe
Bağlıyor zihnimi soğuk gerçeğe.
Radyomun sesini yükseltiyorum
Karşımda tekdüze yol çizgileri,
Ve zaman geçtikçe artan ıssızlık.

Issız ve tekdüze kelimeleri,
Ayrıca yağmurun hüzünlü sesi
Ansızın kafamda yankılanıyor.
Bunlar hepsi benim özelliklerim
Çevrem ne kadar da bana benziyor.

Yoksa bu yüzden mi zihnim donuyor?
Kendinin içinde yolculuk etmek…
Tezat kalmayınca anlam yitiyor.
Demek ki bu yüzden uykum geliyor.

Yalnızca müzik var benden olmayan
O yüzden radyoma sığınıyorum.
En nefret ettiğim müzik türünü
Bulmam gerekir ki uyumayayım.
Evet en sonunda yerel bir kanal
Buluyor ve dikkat kesiliyorum.

Orhan, Ferdi, Müslim herkes var.
Şiveli bir sunucu ve bağlananlar…
Tempo tutuyorum tüm şarkılara
Kendimi onlardan hissediyorum.
Nihayet gözlerim sabitlenmiyor
Ve birazcık daha uyanıyorum.

Sonra birdenbire hatırlıyorum.
Çevremde var olan sıkıcılığın
Benimle olan benzerliğini
Hayretler içinde kalıp diyorum:
Yoksa ben gerçekten sıkıcı mıyım?
Olamaz gerçekten çok sıkıcıyım.

Neyse ki trafik yine artıyor.
Artık tek değilim, başkaları var.
Onları durmadan suçlayabilir
Tüm hatalarını görebilirim.
(Evet maalesef bu çok iğrenç ama)
Böylece yine ben olabilirim.

Az sonra evime ulaşacağım
Ve bu saçma salak düşüncelerin
Hepsini gülerek unutacağım.