Sırtımı yaslamıştım, ince bir tişört vardı üzerimde
ve soğukluğunu rahatlıkla hissedebiliyordum duvarın.
Ansızın dönüp yüzüme bakıyordu şimşekler çakan gözleriyle,
kısa kısa.
İzlendiğini bilen şımarık bir çocuk edasıyla şirinlikler yapıp,
yüreğimdeki yerini sağlama alıyordu bilinçli.
İşte o gün yerleşti yanağıma
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını