Işıkları Söndürme Lütfen

Işıkları söndürme sevgilim,
Söndürme lütfen.
Koynundaki bir başkası değil,
Benim, ben.
Seni canından çok seven.
Ve ömrünü emrine veren.
Yalvarırım çekinme benden.
Işıkları söndürme, söndürme lütfen.

Haksız değilsin, derindir ruhunun tasası.
Seni perişan etmiş mazinin yarası.
Sırrını bilemez asla bir başkası.
Ama koynundaki bir başkası değil meleğim,
Benim ben! Seni canından çok seven.
Işıkları söndürme, söndürme meleğim,
Yalvarırım çekinme benden.

Tuzak kurmam, hile bilmem ben.
Yârine zarar verir mi gerçekten seven?
Sınırlar niye öyleyse, tedbir neden?
Işıkları söndürme lütfen.
Yüzünü dön bana, bırak sarılayım.
Aşkımı fısıldayıp gönlünü alayım.
İzin ver, ebediyyen yanında kalayım.
Işıkları söndürme, söndürme lütfen.

Seni görmek istiyorum sevdiceğim,
Gözlerimden gönlüme akmanı.
Ve bana sevgiyle, tutkuyla bakmanı.
Lütfen ışıkları söndürme, dönme sakın arkanı.
Ürkme, çekinme benden.
Koynundaki bir başkası değil,
Benim, ben.
Seni canından çok seven.
Söndürme ışıkları, söndürme…
Lütfen.