Işıklar Sönsün Şiiri - Baykal Kaanalp

kılı kıpırdamadan
oturuyor karşında
kırılıyorsun seninle
ve güzelliğinle hiç
ilgilenmemesine
takılıp peşine
gelmemesine dokuna
dokunuşlarına

hiç konuşmuyor
konuşacak bir şeyi
yok elbette
sesler yalnız,yalnızca
sessizlik sunuyor
ikinize de istemesende

buruk bakıyorsun
uzaklara elinde
hiç olmayacak kadar
yokluk dizili

kelimeler hazine sanki
dökülmüyor dudaklardan
duymuyorsunuz ikinizde
duyamıyorsunuz

ayrılın o zaman
buluşma noktasını
kapatın birleşmesin
elleriniz,gözleriniz
yavan tarzınız
sönsün ışıklar
perdeler insin
hasret dinsin