IŞIKLAR SÖNDÜĞüNDE SOKAKTA

Işıklar söndüğünde sokakta
Yapayalnız kaldığında karanlıkta
Kimsen olmadığını anladığında
Bir sızı dolar içine yavaşça
Ne yaparsan yap
Hüzün yapışır yakana
Kendini yapayalnız bir yavru kedi gibi hissedersin
Düşen bir kuru yaprak gibi
Boşuna feryat eden bir ateş böceği gibi
Ne söylersen söyle ses gelmez sesine
Mazide kalan pişmanlıklar
Çalar kapını
Solmuş fotoğraflar içini acıtır
Ne kadar tebessüm etsen de
Acı bulaşır yüzüne aynalarda
Ne kadar neşeli olmak istesen de
Dolanır hüzünlü şarkılar diline
Boşuna beklersin ayak sesini kapıda
Boşuna bakarsın yollara
Bırak, bırak bana anlatma
“Geçer bu günlerde” diye aldanma
Giden en güzel günlerindi
Zaman geri işlemez ki,
Artık maziye ağlama

19-08-2009 10:10
Şiir: Ahmet Ünal ÇAM