Dün gece ışıklar söndü üzerimde
Yar senin gölgeni gördüm penceremden
Koşup sana baktığımda sen yoktun
Ay çıkana kadar bekledim karanlık kuytuda,
Gün olur devran dönerde gelirsen eğer
Odamın kapısını vurmadan gel
Gölgeni göreyim duvarlarımdan
Ben sana hasretim sende bana,
Bitmez bu özlem bitmez bu çile
Ben zamana hasretim hasret zamana
Sende biliyorsun gece karanlığa mahkum
Anladım ben güzelim bu aşkın sonu yok,
Sessizce bekliyorum geceleri çok karanlık
İçimde yükselen duygular korkutuyor beni
Her şey belki sana yalan ama
Musalla taşına koydukları bir gerçek,
İnsanoğlu yalnızlıktan yakınırmış
Kimseler görmesin belki çektiklerini
Neler anlatır acı çekerken bedenim
Dalgalar vuruyor sahillere,
Gözlerine baktığımda ben kendimi görüyorum
Ellerimi tuttuğunda çok mutlu oluyorum
Kalbim kıpır kıpır atıyor ben donup kalıyorum
Yaralı bir kalbim var rüzgara karşı uçamıyorum...
Hüseyin yanmaz
26/08/2009
Kayıt Tarihi : 26.8.2009 17:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)