Işıklar içinde Şiiri - Güray Barın

geceleri yıldızları izle diye bulutlara üfledim
nefesim yetmedi ama
çabama hayran kalıp çekildiler
sabahları göçmen kuşlar sizin evin oradan uçsun
sesleriyle uyan diye
damınıza bir çuval yem bıraktım
onları süpürme

kışın hava erken kararır
karanlıkta kalmayasın diye
sokak lambalarına yeni ampuller taktım

yağmurda ıslanmayı sevmediğini de biliyorum
göğe muşamba serecektim
para da biriktirmiştim
belediyeyi ikna edemedim

en nefret ettiğin şeyin
kaldırım taşlarının
paçanı ıslatması olduğunu bilmiyorum sanma
bastığın tüm kaldırım taşlarıyla arkadaş oldum
artık annen parçaların için sana kızmayacak

papatyaların duruşunu
menekşelerin rengini
güllerin de kokusunu seviyorsun

bu sene herkes bahçesini onlarla donatacak

bu hayatta en çok
kar topu oynamak istediğini de biliyorum
sana yaklaşamıyorum
gökyüzünü de ikna edemedim

özür dilerim

bazı akşamlar elektrik kesiliyor
korkmayasın diye mumlar yaktım
evinizin dört bir yanına

akşam eve dönerken
bu ışık nereden geliyor diye
hep etrafa bakındın durdun

elimde fener
o damdan o dama sekiyordum
bacağımı kırdım

hep sıkıldığını söylerdin
sana çokça kitap aldım
sen birisine takılı kaldın
-milena’ya mektuplar-

sabahları karanlıkta okula gitme diye
yürüdüğün yollara yıldız tozu serptim

yani öyle oldu işte
ben hep seni mutlu görmek istedim
hep seni aydınlatmak istedim

fakat
bugünler de anlıyorum da
sen göz kapağını bile kaldırmamışsın
sen beni görmek istememişsin

ben beni gör diye yaktığım mumların
ateşinde yandım

aslında sen ışıklar içinde
karanlığı seviyormuşsun
bilmiyordum bu karanlıkta yalnız kaldım