(Yemek vakti)
Bir bir yandı ışıklar caddelerde
Mutlu, mutsuz yüzler pencerelerde
Evlerde bir koşuşma, bir telaş var
Kimbilir ne sırlar saklı şu gecelerde.
Kimi evde bolluk, var kiminde açlık
Kimi çok mutlu, kiminin yüreği yanık
Herkes bir şekilde yaşayıp gidiyor,
Acısıyla tatlısıyla hayat devam ediyor.
(İzmir, 12 Ekim 1997)
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta