Işıklar Şiiri - Esma Abay

Göklerin kızıla boyandığı
Nehirlerin ağladığı
Havanın hafif bir esintiyle kaplandığı
Böyle bir akşamda
İçimi dökmekle meşgulum
Önümde duran manzaradaki her bir ışığa
Beni sıkılmadan dinlediklerini biliyorum
Her akşam balkona çıkıp
Bu manzaraya haykırıyorum

Hafif rüzgarda dalgalanan yapraklar
Üşüdüklerini söylemeden dimdik duruyorlar
Evlerindeki sobanın etrafına doluşan çocuklar
Pür dikkat masal dinliyorlar

Birkaç ışık daha yandı
Ama çocuklar hala dışarda oyun oynuyorlardı
Adile teyze ''kuzucuklarım üşüyeceksiniz'' demesiyle
Herkes evlere doluşuyor

Işık sayısı arttı
Hava kararmaya başladı
Hilal şeklindeki ay belirginleşiyor
Yeryüzünü saran güneş yerini alacakaranlığa bırakıyor

Işıklar artık tamamen açık
Balkonda sohbet eden, sokakta dolaşan aileler
Sıcacık evlerinde televizyon izleyen insanlar

Vakit epey ilerledi
Televizyonlar kapanıyor
Balkondaki ve sokaktaki insanlar üşüyüp içeri giriyor
Artık ışıklar sönüyor
Caddelerden vızır vızır geçen arabalar seyrekleşiyor
Herkes rüyalara dalıyor
Beni dinleyen ışıklar da söndüğüne göre...