Işık Yollarda Şiiri - Esat Erbil

Ben seni sevdim, karanlık günde,
Yazıklar yattın, düşük kollarda,
Ellere gittin, kanlı düğünde,
Yalnız kalmışam, ışık yollarda.

Bağları gezdik, mutlu olmaya,
Ben sana sen de, bana dalmaya,
Sözün tutmasın, ben de kalmaya,
Yalnız kalmışam, ışık yollarda.

Sen küstüğünde, gerçeği buldum,
Susuz gül gibi, saralıp soldum,
Yüreksiz çıktın, yaşarken öldün,
Yalnız kalmışam, ışık yollarda.

Ne mutlu geçti, o aşk yıllarım,
Gül çiçek diktim, gülşen yollarım,
Gülerek açıp, sana kollarım,
Yalnız kalmışam, ışık yollarda.

Acımazsızsın, zalim birisin,
Seni anladım, aşkın sırrısın,
Artık sen öldün, arsız dirisin,
Yalnız kalmışam, ışık yollarda.

Benden ayrıldın, yadlara kaçtın,
Kalbim sağ iyken, yaralar açtın,
Yazık ellere, kokunu saçtın,
Yalnız kalmışam, ışık yollarda.

Kader zülmünden,( Esat ) uyandı,
Dağ, taş dayanmaz, yürek dayandı,
O, hınna gecen, kana boyandı,
Yalnız kalmışam, ışık yollarda.