Işık sönerse Şiiri - Bosz Mand

ben soğuk kuzeyin donuk insanı mand Bosz,
Yine ışıklar kapalı,
soğuk dünyam sert,
kafam boş.
Fikirlerim hasarli,
yolum da kararlı
ve zor özenme koç
deneyimlerim sana gelir zararlı.
Icimdeki ters takla
bariyere yardi
şarampole doru yanarak vardi...
Ruhum kırık,
diğeri kansız,
herkes bir bir düştü yolda
bende ağır yaralı.
Bitkin düştüm çok,
içersi dumanlı,
hava yok,
masam boş
yerler toz.
Isınmıyor buz oldu
soğuk ellerim boş,
Anahtar yok
kaçamam
ters kelepçe bileklerim,
Işığı aç hadi!
Kendime yalan söylerim,
hep söyledim,
Huzur sıcakla gel artık!
Ateş ol!
Yansın ortalık
adım oldu umut,
Direnmek zor,
ama durmuyor
titriyor bedenim
sara değil çukur.
Kahvaltım sade peynir,
maddiyat pranga zincir,
Yokken parya, değil köle,
varsa durum kral kingdir!
Bin bir kabus!
Hep aynı gördüm paradox döngü,
İnsülinle vurcam
düşmana ince gümüş süngü!
Hey lucid!
Artık kısalma
şimdi kal benle
ol kimlik.
Çünkü ışık sönerse bitmiştir huzur üşürüm.
Bırak orada kalsın.
Boşver içinde kalsın
Salla gitsin
Saçma hayat takma…
Boşver bitsin umut
takıl...
Üşüyorum yak ışıkları!
En azından gözüm sıcak sansın,
Dün gece uçuyordum,
her şeyi kuruttum,
şimdi yok ki şansım…
Rüyam bitince yorgun düştüm,
donup yorgana sarıldım,
kapanır yavaşça göz kapaklarım,
Bilek kessen akmaz,
kaldı kansız,
Basit standart öğütlerine karnım tok!
Iskartam çok.
Bırak söyleme içinde kalsın
Bırak kalsın...
Yeterince yaşadım çok,
Beni yalnız bırak
git buradan
ruhum toz kafam duman,
Beni yalnız bırak ve defol git
bu lanet son şarkım
Yalnızlık lanetimdi haykıran
kırıp geçti
şimdi alıştım,
Hep aynı olan durumdayım,
burada kalır sonum
kaybol terket odayı ,
Sessizlik içinde aksın kanım,
Ölüm gelsede dursun biraz,
sarılır karşılarız alsın line kalın
Zaten öbür yarım öldü
kaldı hüzün
hep asıktı yüzüm
yok ol karşımdan.
Huzurlu veda son şansım küçük,
anlamassın malsın anca hep şaşkın
Kalbimdeki çiçekler soldu
beyaza düştü,
Içimdeki çocuk gözleri hep yaştı
insanlığa küstü
Şükür etcek son kırıntıyı
menfaat sildi
süpürdü.
Kustum nefreti içimdeki
,hep ateşti benimki
yaktı,
son çıkan sönük yangının külü.
Etraf dolu koyun kurt sürü
Boşa soluk solumaları,
hepsi çıktı gereksiz
çürük dürzü.
Herkese açan bahar
bana soğuk serin derin güzdü...