Işık oyunu yaşantı parçacıklarında
ve umut tomurcuklarında
ve oyuncaklarında kendini bulan çocuklar gibi
ve karmakarışık renklere bulanıyoruz...
Dolanıyoruz kendi eksenimizde
ve ekseriyette mazi yapışıyor yakamıza
ve zemini çürük temellerde yıkılıp
ve rüyalarımıza takılıp gidiyoruz...
Işık oyunu bizimkisi, yaşanıp da yaşanmayan
ve bir gün olsun en şık halini fiyinip kuşanmayan
ve kendisi bile gerçeğinden hoşlanmayan...
Boğaç Yüzgül
Kayıt Tarihi : 1.9.2018 12:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!