Işık Olalım Şiiri - Özlem Süyev

Ruhunu, ruhumla birleştirdiğim de,
Duyduğum, sonsuzluğun
Şifalı sesidir…
Umutları seninle paylaştığım da,
Doğan, tüm kozmozu aydınlatan bir güneştir…

Işığın dalga dalga renklerinde,
Yürüdüğüm yol
Senin ruhunun ihtişamı…
Vardığım yer,
Işıltılı kristalden bir yürek…
Sen güzel varlığım,
Sen ışığım,
Sen sonsuzlukta yol aldığım,
Uzaklıklar yok,
Ruhun birliğinde ayrılık yok
Vardığım noktada sensizlik yok…

Sen benim evrenim,
Sen Işık’tan doğanım
Sen yeni evrenlere yol alansın…

Ruhunun o güzel ihtişamlı ışığında ilerliyorum,
Kristal yıldızlar, güller gibi açılıyor önümde,
Işıltılarda Işığın renkleri,
Sütunlarda yaradılışın görkemi,
Ruhunun o gizemli diyarındayım şimdi…

Lal olmuş dillerinin söyleyemediğini
Kanatır yüreğin,
Gözlerinden kanıyor yaşlar,
Niye? ...
Kalbin hüznün girdaplarında çarpıyor,
Sesini duyabiliyorum,
Her atışında…

Kalbin aurası yüreğinde binbir güzellik,
O yürekte,
Aşktan, sevgiden başka bir şeye yer yok…
Güzellik taşıyor yüreğindeki her bir zerreden,
O’ndan yansıyan her bir damla ışıktan…
Öyleyse neden kanayan o gözyaşların? ...

Sen sonsuzluğumdaki ihtişamlı varlık,
Sen kalbimdeki saklı kristalim,
Bilmez misin, sen ağladıkça bana akar gözyaşların…
Duyulmaz mı sanırsın hıçkırıkların,
Hissedilmez mi sanırsın hüznün…
Unuttun mu birlikte bütündür her şey…

Görebilsen, ruhundaki o muhteşem ışıltıyı,
Parıltıyla yağan aşk zerreciklerini,
Her an yeniden doğan ve çoğalan sevgiyi,
Sonsuzluğun yolunda ilerleyen o yüce bilgeyi,
O zaman dinecek kanayan gözlerinin yaşı…

Şimdi, uzat ellerini bana, ver tutayım,
Ruhun kristal mağralarında kaybolalım…
Bizi bulduklarında sadece ışık olalım…

e-kitap: https://www.mobidik.com/e-kitap/279/kozmik-fisiltilar