Bir gün batımında yorgun gözlerin meditasyonu.
Ve gecesinde,
Mum alevinde yenen çok özel bir yemek,
Bir anıyı çerçevelemek için patlayan bir flaş,
Müziğin ritmine uygun yanıp sönen lambalar,
Yeşermek için avucunu gökyüzüne açmış bitkiler,
Gecenin karanlığında,
Muhteşem mimarilerin, buradayım diyen çizgileri,
Yanlızlığın paylaşıldığı bir akşamın,
Beynimize kazınan, ışıklı reklam tabelaları,
Taneciklerin belirlediği kuantum felsefesi,
Emek yoğun hacimlerde dönen dişlilerin anekdotları.
Her gecenin,sabahla kucaklaşırken,
Ufuktan bakan umutlarımız..
İnsanın ve doğanın en büyük gereksinimini,
Ekmek gibi,Su gibi…
Işık'la yaşıyoruz.
Kayıt Tarihi : 22.12.2006 22:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hep düşünürdüm,Işık; edebiyatta,düşünsel yapıda hep bir imgedir diye. Peki onunla somut olarak yaşamaktan bahsetmek yokmu dedim Aralık 2004'de Bende Işığı sadece soyut ve verilen anlamlarıyla değil, içinde yaşadığımız gibi anlatmak istedim. Hani derlerya ışıl ışıl bakan gözlerinden hiç ışık eksik olmasın diye.. Bende sadece zaten o ışığın içinde olduğumuzu anlatmaya çalıştım.Yani bağdaştırmaya çalıştım. Sevgilerimle,
ışığınız sönmesin
Tuğrul Şanli
TÜM YORUMLAR (3)