Işık koydum yalnızlığımın adını

Hatırlayamıyorum kaç yıl oldu dost olalı yalnızlıkla
Yanımdaydı hep sen gittiğinden beri
Beni hiç yanlız bırakmadı
Senin beni ona kendi ellerinle emanet ettiğin gibi
Düşen her damla göz yaşımın tek şahidi
Senin boş bıraktığın yatağımın sağ tarafını dolduran
Bomboş ve soğuk dört duvarımda tek dostum oldu
Sırf bu yüzden bir isim verdim ona
Işık adını koydum tek dostum yalnızlığıma
Bilirsin karanlıktan çok korkarım
Dostum Işık aydınlatsın karanlıklarımı istedim
Sensizken üşüdüğümde beni sarmalasın istedim
Ama olmuyor
Ben yine yatağın en sol köşesindeki duvara sığınıyorum
Kimsesiz bir sokak kedisi yavrusu gibi savunmsasız ve ürkek ürkek
Veriyorum sırtımı o sop soğuk duvara
Ve yanımda yine sadece adını Işık koyduğum yalnızlığım var
Sarmalıyor duvarın dibine sinmiş olan beni dostum Işık
Yorgana sımsıkı sarılmış ellerimi alıyor avuçlarının içine
Başımı koyuyor göğsüne ve saçlarımı okşuyor
Senin bile hiç dokunmadığın bir şefkatle
Yıllarca senin başaramadığını yalnızlığım Işık başardı
Artık karanlıktan korkmuyorum
Senin yanındayken sığındığım duvarın dibine de sinmiyorum
Kimsesiz sokak kedisi yavrusu da değilim artık
Ama hala sensiz ve yalnızlığım Işık’la birlikteyim
Hoş sen varken de ben yalnızlığımlaydım ya
Bu yüzdendir belki hep arkamı duvara vermem
Kendimi senin yanında hep sevgiye ve ilgiye muhtaç hissettim
Eksik tarafım neydi diye kahr oldum yıllarca
Ama eksiklik bende değilmiş be birtanem
Belkiler bitirdi içimdeki sana olan büyük aşkı
Sevgiyi göstermek bazen yetmiyormuş
Söylemek hatta avazın çıktığı kadar bağırmak gerekiyormuş
Oysa bana bir kere içten sarılman
Beni özlediğini söylemen yeterdi
Hep ben böyleyim işte derdin ya
Ben seni öyle olduğun gibi yanında kendimi eksik hissederek
Suya hasret bir çiçek gibi güneşin altında sevgisizlikten kurudum
Yanındayken beni yalnızlığımla tanıştırdın sen
Şimdi de sensizken tek dostum adını Işık koyduğum yanlızlığım

20.07.2009