Işık Erden Şiirleri - Şair Işık Erden

Bir garip candı o..
Sevdi birini yıllarca
Adı canan değildi ya..
Ona hep ''cananım'' derdi.
O kadar çok severdi ki..
''Deli''ye çıkardı adı bazen.

Kaldırım taşlarına seni soruyorum,
Seni anlatmaya çalışıyorum,ıssız gecelere..
Tıpkı yaralı bir güvercin örneği
Siyaha boyanıyor,tüm gülücüklerim..
Hıçkırıklarım kayboluyor,gecenin ortasında
Ve..sonsuza çivileniyor gözlerim..

Ben şimdi, ben değilim..
Geceler dost,aydınlıklar düşman
Mutluluk şarkıları da benden öte,
Kalbimde esen tatlı rüzgara da yer yok..
Aldılar bende kalan son kırıntıyı da,
Bana sevmemeyi öğrettiler sanki..

Ey sevgili..geceme gün doğmuyor
Pencereme konan kuşlar ötmüyor
Yazdığım şiirler de..seni tanımıyor
Bu sevdanın çöküşünde sen varsın..

Hani..söz verdiğimiz aşka vefa

Döktü sonbahar yapraklarını,
Rüzgarda savurdu arkasından..
Ama sen savrulmadın birtanem
Rüzgar misali,çekip gitsen de..
Sensiz yaşanmaz derdin
Bak..nasıl yaşanırmış sevdiğim,

Bir varmış......
Sokak başında, bir küçücük ev
Daracık avlusu,bahçesinde badem ağacı..
Gelene geçene selam verir gibi duran,
Heybetini sevdiğim,masal evim..
Çocukluğumu büyüten,gençliğime şahit

Arama,o gözü yaşlı sevgilini
Sorma,hiç kimseye nerede olduğunu
Düşünme,onu nerede bulacağını
Sanma,senden çok uzaklarda olduğunu
Oysa o, yüzüne çarpan rüzgar kadar yakın
Dokun bak ellerime diyeceğim ama..