Sanırsın ki el yordamıyla yol bulunmaz
Yanılırsın, evrende karanlık yok olmaz
Keyfim paşada yok halimse itten beter
Ama aldırmam ben, unutmasam yeter
Gerçek gözler görür gerçek yalanları
Ah, aynam bana çocuk diyor
Sanıyor ki ben diğerleriyle mutluyum
Diğerleri kadar
Ah, aynam bana yalan söylüyor...
Ah, aynam bana saf diyor
Senin sesin değil bu beni eğlendiren
Daha ziyade bakış şeklin
Bana hisler veren
Dudaklarının kıvrımı
Ve saçının dalgalanması
Hepsi küçük şeyler
Yağmur, yağmur git buradan
Küçük mavi yağmur kuşunun
Yeniden uçması gerekiyor
Onun dünyasında güneş kurumuştu gözyaşlarıyla
Yağmuru çağırırdı ruhundaki çığlıklarla
Onu her seferinde bulur yağmur
Kullandığım teleskop gösteriyor bana
Ayın kızıl atmosferini
Güneşin karanlık perdesini
Atmosferin son noktasındayım
Burası daha soğuk olmalıydı
Bu soğukta ısınıyorum
Kararmakta gökyüzü
Çıt ses yok koca tapınakta
Kalkmakta koca heykellerin yüzü
Ve uzun kıvırcık saçlı bir adam
Geldi çattı mahkeme günü
Heykellerin yüzü artık aydınlıkta
Portakal turuncusu güneş batarken
Kuşlar altımda kanat çırparken
Yaklaştım ben aradığım yere
Haberi verdi bana uçan saatler
Ateşböcekleri karanlıkta parlarken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!