Işık Arıyorum Şiiri - Cem Veysel Gül

Güçlü bir rüzgar ağaçların dallarına vuruyor
Yalın bir ışık altında.tepelere yakın yerlerde ışık arıyorum.
Gecenin sesini dinliyorum soluk almadan.
sessizlik rüzgarın sesiyle.dalgaların kıyıyı dövmesiyle bozuluyor
Oturup düşündüm bir kayanın üstünde
Bir menekşe sessizliğinde geçen zamanı didiklerken.
canhıraş bağıran slogan atan gençleri anaımsadım
İşsizdi onlar.
Yoksul ve yoksundu.
Eldeğmemiş sevdaları toplayan genç kızlar kadınlar
Ölümün beyaz yüzüyle bakıyorlar bizlere
Gelecek arıyorlar
Gelecek güzel günler için yürüyorlar.
Göktaşı gibi yırtılıyor gece
Çocukları ve kadınları gençkızları düşündüm
Umutla umutsuzluklarını düşündüm
Yoksulluk ve yoksunluk hakimdi geleceklerine
Gözlerim doldu
Sevginin izdüşümünde uzak iklimlere doğru yola çıktım
Gecenin sesini duyuyorum soluk almadan
Bir plak dönüyor ağır ağır.camlarda
Tarihle oynaşıyor sanki yıldızlar
Ayda bir soluksuzki bu gece
Sessizliğe büründü sokaklarda yavaş yavaş
Bense menekşe sessizliği içinde
Beni daha umutlu güzel günlere taşıyacak
Ağır bulutlar ve hafif bir yel arıyorum.
Yani geleceğin ışığın arıyorum...

Cem Veysel Gül

23.09.2005/istanbul