Işık Şiiri - Hayati Yavuzer

Kendi gerçeğime, bir nehiy gibi
Ardından saldırdım düşmanı olup
Ve sonra yalanı, bir vahiy gibi
Başımda taşıdım yıllarca tutup

Adım bir yabancı gibi dilimde
Taşımak boşuna, bir sözde işmiş
Bilmem ki ne kaldı kendimden bende
Kabuğum değişmiş, özüm değişmiş

Beynimde bir gülle gibi patladı
Ellerden dilenip aldığım cevher
Yoruldum koşmaktan bu çıkmaz yolda
Aradığım ışık bendeymiş meğer

(17 Ağustos 1979/Elazığ)