Işık Şiiri - İsa Yazıcı

Işık,
Aydınlatıyor çevreyi
Karnlık yerlere,
Sokuluyor içten içe.
Işık göz oluyor;
Bakışını yaşıyorum içimde.
İçten içe dövünüyorum
Bu haldeyken.
İnceliyorum seni,
Dışını, içini her şeyini.
Önümde taş yığınları,
Kaldırıyorum birkaçını,
Geçmek için;
Ve ışığa ulaşmak için.
Suçlanmış birisi olduğum için,
Ellerimde, ayaklarımda kelepçeler,
Bir yolu yürüyorum.
Sürükleniyorum sanki,
Hava kabarcıklarına değiyorum.
İtiyor beni yarınlara,
Yaşadıklarım,
Hava kabarcıkları.
Işık merkez oluyor;
Merkeze ulaşmak için
Çok çaba harcıyorum.
Dinlenmek için uyumalıyım,
Kendimi kurmalıyım.