Işık... Şiiri - Nurdane Diken

Karanlıklar içindeyim.
Zifiri bir karanlık.
Etrafımı sarmış, ben içindeyim.
Kıpırdayamıyorum.
Anlatamıyorum.
Bir sis çökmüş, etrafıma.
El yordamı ile yürüyorum.
Nereye gidiyorum?
Bilmiyorum.
Anlamıyorum.
Dumanlı havayı severmiş köpekler.
Etrafımda binlerce, milyonlarca köpekler.
Toplanan kalabalıktan fazla.
Her bir ısırışı acı veriyor.
Etlerim lime, lime önlerinde.
Toparlanamıyorum.
Karanlıkları bölen bir ışık istiyorum.
Doğmalı bir güneş gibi.
Can vermeli.
Güç vermeli.
Kan vermeli.
Doğ artık, ışığım
Doğ artık.
Karanlıkları aydınlat.
Her bir zulmani köşeyi aydınlat.
Candan can, kandan kan gider.
Bir avuç köpek için, bu kanlar.
Bu karanlık.
Bu bir hikaye ezilenler için.
Can verenler için.
Bekler seni bu canlar.
Çık köşeden bütün azametinle.
Işığını yay, kör et kem gözleri.
Seni beklemekten başka umudum kalmadı.
Umutsuzluk sardı, her yanımı.
Zifiri karanlık içindeyim.
Nur'unu ışığını beklemekteyim.
Bu bir hayal olsada,
Seni beklemekteyim.....