Işık Şiiri - Mehmet Ferhat Bir

vakit
geceden bir sonraki zamanda
kendisiyle karşılaştı
başka bir vakitte olsa
belki tanıyabilirdi
ama zaten başka bir vakitti
güneş kendi doğumunu bekleyedursun,
gözlerin karası
geceyle sarmaş dolaş
koyu bir sohbetin,
kulak
yırtıcı
çığlık ordularının içindeydi.
(ışıklar çoktan sönmüştü inlerinde)
ışıklar çoktan ölmüş
yüzyıllar önce de mezarına gömülmüştü.
birbirlerinin peşindeki anlar içinde,
kaç zaman yitirmişti kimbilir
bedenleri ölümlü, ruhları camdan,
bir katre ışık arayan canlar
karanlığı yakalamak
boğmak isteyen eller,
öne doğru uzanmış,
cevabı bir tokat gibi patlıyor gecenin
yüzüne ellerin
karanlığın içindeki ağzın içindeki karanlıkta,
ketum dil herşeyi anlatacaktı
bir kulak bulsaydı yanında.
itiraflarla sökülecekti ışık mezarından.

tanrı yardımcılarını topladı
(tanrı yardımcıları olsun)
toplantı tam yedi gün sürdü
yedinci gün
toplantının sonunda,
geceden bir sonraki zamanda
yaratıldı dünya
yeniden
topyekün karanlıkta

üzerine yıkılan karanlıkların altında sönmemişti ışık.
kendinden kendini yaratıp
çağlar öncesinden sızarak
bilinçaltıma yerleşti dün
gece gözlerinden

(19101999)