Işık Şiiri - Mikdat Bal

Gözlerimi açtım, dünyada ışık
Gök kuşağı bütün, renkler karışık
Güzelleri gördüm, birine aşık
Oldum, ben ışıksız, olamazdım ki

Baktım sağım solum, ışıkla dolu
Karanlıkta koymaz, Yaratan, kul’u
Işık sayesinde, en doğru yolu
Buldum, ben ışıksız, bulamazdım ki

Şükür Yaratana, Ona kul oldum
Işığı lütfetti, yolunu buldum
Karanlığı attım, nur ile doldum
Doldum, ben ışıksız dolamazdım ki

Hidayetten başka, şey dilemedim
En az günde kırk kez, yardım istedim
Bu nurlu yolunda, kalayım dedim
Kaldım, ben ışıksız, kalamazdım ki

Milletin hakkını, çalıp yiyene
Haram yiyip, içip, haram giyene
Bana sataşana,yobaz diyene
Güldüm, ben ışıksız gülemezdim ki

Mikdat der bu hayat, bir gündüz gece
Geçici bir meta’, oyun,eğlence
İdrakine vardım, ölmeden önce
Öldüm, ben ışıksız ölemezdim ki