Işık Şiiri - Coşkun Gezici

Ve sonra patlayıverdi sessizlik
Kendi gürültüsünde yüreğinin.
Haykırışlar paramparça olurken
Benliğindeki boşlukta
Hüküm sürdü sükutun saltanatı.
Öylesine kalabalıktı ki zihni
Yalnızlığına kuytular arıyordu biçare.

Biraz daha zaman...

Her anı istila edilmiş
Her algısı yanılgılara gebe zaman
Akarken çokluğun tekil ışığına
Birden patlayıverdi geçmiş ve gelecek.
Bütün zamanlar paramparça olurken
"An" hüküm sürdü
Sonsuz ışığın yansımalarında.
O ışık ki
Zamanda kaybolanlara yol,
Yolda gidenlere rehber,
Rehber ruhlara sonsuzluk oldu.
Işık parladıkça bütün zamanlar öldü.