Işık Şiiri - Aytekin Gökkaya

derken gün öte gün beriydi
nice güzel sözleri kesen adın
seni ilk kuçakladığımda dünyamdın
balsız tüm sözleri kesen
ve ilk babada
başı göğe eren
bir zamanlar leyleğin kanatlarında
derken
hangi tencereyim kapağına yuvarlanan
o kadar ki kalabalıksın
ormanı kıskandırır yangının
ve an uçup gidecekmiş gibi
ayağıma bir gülle zincirli
bir fil tüneği göğsüm
korku demeye dilim varmıyor
eskittiğim onca günüm
kendinden korkarmış insan en çok
oysa benim kendim yok
hele beni geç
tüm sözleri kesen adın
ışığa da söz geçirecek er geç
bilirim
bilirim de direnirim

salihli 05082020ag