Işık Şiiri - Moon Light 2

Aslında dünyanın bir parçasıydı kaderine mahkum olup dünyayı aydınlatan bir ışık oldu. Aslında kopamamıştı koparamamıştı kendini dünyadan. Uzaklaşamamıştı uzaklaştıramamıştı. Çekimine kapılmıştı dünyanın. Ne kadar çok uzağında olsada bir parçasıyla insanlara yardımcı olmaya çalışıyordu aslında. Kiminin yoluna ışık, kiminin gecesine huzur, kimine ise umutlarına bir ufuk olmuştu benzersizliğiyle. Vazgeçemiyordu dünyadan, tabiki dünya da ondan. Aralarında ki bağ bambaşka bir şeydi.Yıllar boyu merak uyandırsada bu insanların kafasında. Çok az sevgi gösterdik biz ona. Bir sevgi miydi bir aşk mıydı bilinmez ama. İnsanlara göre bu tam manasıyla kaderin bir mahkumiyetiydi aslında. Lakin yaşamı ortaya çıkaran bir mahkumiyetti. Ancak bu mahkumiyetin sona ereceği an aslında mahrumiyetin dibine vuracağımız andı! Kimimiz bunu bilmeden kimimiz ise bunu farketmeden yaşıyor olsakta şu anda! Dünya bile yalnız yaşayamıyorsa bu yalnızlık insanların ne haddine..! Kadere inan ki o ışık hiç sönmesin...