Işık Şiiri - Oğuzhan Yağız

Sokaklar artık boş
eskisi gibi aydınlatmıyor
binanın köşesindeki lamba mahallemi
göremiyorum insanların karanlık suretlerini
ve içlerine sinmiş ihaneti
rüzgarlar bir başka esiyor
duyamıyorum kavak ağaçlarının hışırtısını
ve kulaklarımın çınlamasını
kuşlar uğramaz oldu bizim buralara
artık ötmüyorlar eskisi gibi
neşesi yok artık hayatın
vakitsiz geçen zamanın
geceler durgun ve suskun
güneşin doğmasını bekliyor
ve yine sönecek lambalar
peki ya insanlar
uyanacak mı uyuduğu bu tatlı rüyadan...