Işığını Yok Sandım Göze Döktüm Yaşları

ışığını yok sandım göze döktüm yaşları
susuzluğundaydı ki çöle bile darıldım
sonsuzluğunaydı ki yeline mi sarıldım
kanayanım dizine göze söktüm taşları

eğlenemediği bir yerde gersin geri dön
sonda dalın ucunda güller açmış alına
çiçekten çiçeklerde toplar tozlar balına
dinlenemediğinden öteden beriye sön

yüreğine kopardın canı canla adarsın
boynuna büküğüne bakıp üzülmezine
çilemden döküğüne akıp süzülmezine

sürene doluncaya ecelinden tadarsın
yaprağını kürcükler güzü hüznüne esin
toprağını pürçükler özün öznesindesin

081111denizligülcesonem