Işığını Tut Biraz Şiiri - Muhammet Üresin

Gülümser gibi yaptığıma bakma sen dikiş tutmaz yaraların ev sahibidir kalbim kimse bilmez
Üzdüler beni hemde en sevdiklerim öyle ki ölüyorum desem duymaz kimse bir yudum su vermez
Nerdeler hani ben mi göremiyorum yoksa alacağını aldı herkes ve çoktan çekip gitti mi
Elde var şimdi hüzün ve yine yalnızlık bir kez daha kaybettik her zaman olduğu gibi öyle mi

Şimdi dökülür içimdekiler yığılır şişeler ama korkarım durmaz şişede durduğu gibi
Biliyorum ben seni gördüğüm an kendimi unuttum gibi cümlelerle gireceğim önce söze
Ağzımda büyüyecek kelimeler dudağımda aptal bir gülümseme öyle bakacağım yüzüne
Yüreğim avuçlarımda atacak ve ürkek bir kuşun kanat çırpışları olacak o an sesimde

Isındıkça ısınacak kanım konuştukça sense bir sarhoş sayıklaması sanacaksın sadece
Nereye kadar gider bu böyle hiç bilmiyorum ama tutamam artık içimde saklamam imkansız
Daha ne kadar sürer bu korkulu rüyalarım kurtar nolur yalvarırım gündüzüm gecemden farksız
Işığını tut biraz üstüne gör bak içimin kör karanlık hücrelerinin hepsi sen istisnasız
Rahatını boz biraz yalnızlığımın ki kalkıp gitsin içimden yerine sen geç sorusuz cevapsız