Işığını Söndürdüler Ülkemin

Yıldızlar uzadı gökyüzünde
Karanlıkları delmek için,
Ay içerken suları
Sığıntı gölgeler sinmiş
Dağ göletlerine aydınlanmaya inat.
Bir efsanenin engin bakışlarında
Işığı yakaladı bahtsız ülkem
19 Mayıs güneşinin parlaklığında.
Tutsaklığın kara zincirleri
Özgürlük ateşiyle erirken;
Ölüm sustu,
Dağ sustu,
Ova sustu,
Göl sustu,
Özgürlük şarkılarının söylendiği heryerde...
Dağlar sisli,ufuklar puslu
Vicdanlar paslı,
Kara gölgeler kuşatırken dört bir yanı
İhanet bir bıçak gibi saplanırken
Bağrımıza;
Durdurulamadı inancın gücü,
Engel olunamadı,
Halkın hakta parlayan zaferine.
Destanlar yazılırken tarih sayfalarına
Bir o söylemişti;
Mandaterliğin aymaz tayfalarına
'Ya istiklâl ya ölüm'.
O zengin mirasını tüketirlerken
Sormuyorlar;
Yaşasaydı ne derdi diye
Kaşlarını çatan edasıyla...
Hangi çağdaşlık,hangi uygarlık
Ulusal onurumuzu taçlandıracak
Aklın ve ilmin ışığında.
Aciz ve korkak köleler,
İşbirlikçi soysuzlar,
Medyatik sürüngenler,
Magaziner sefiller,
Postmodern efendiler,
Küresel uşaklar,
Dizi dizi ihanetlerini
Dizilerle perdelediler.
Efendilerinin buyruğuyla
Aralıksız saldırıyorlar
Halkın ekmeğine..

Sömürülen bir ülke acep nasıl kalkınır
Bilen var mı dünya da bir başka örneğini?
Karadır arkaları parlayan aynaların
Saklamayın milletten bu dünya gerçeğini.

Milletin kesesinden düşünmeden verdiniz
Millet mi nemalandı sizler mi ziftlendiniz?
Bu gidişin sonunu biz tarihte yaşadık
Çareyi millet buldu,yine millet bulacak
Korkarım o zaman sizi kim kurtaracak...

Ahmet TIĞLI 3.1.2007 (Sevgi Merdivenleri)