Işığını kaybeden bir meleğim ben.
Kapandı gözlerim, söndü ışığım...
Sonsuz karanlığa doğru yol alırken ben,
Kanatlarım gecenin zifiri karanlığında katran rengine döndü.
Işığını kaybeden bir meleğim ben.
Kaniyor gözlerim
Doğuyor hiç batmayacak bir gece...
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta