Sen mutsuzlukla çırpınan adam,
ceplerine doldurduğun yalnızlıkları
ve içini dağlayan kederi ekerken geceye,
çiçek açar acılar yüreğinde.
İşte o an ahmaklığın ağırlığı çöker yüreğine.
Durul önce, sararmış yapraklarından arın ve özgürlüğüne emekle..
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta