Işığın Yanıyordu Şiiri - Özlem Süyev

Işığın yanıyordu,
Ve sen çalışıyordun,
O an zihninden ben geçtim…

Antikacının kristallerinde takılı kaldı gözlerim,
Bardan gitar eşliğinde bir şarkı yükseldi:
“Ayrılmam sarılırım hayallere,
Ayrılmam sevişirim özleminle…”
Adımlarım kararlıydı, ilerledi…

Üst benliğim haykırdı
Tüm zerrelerimi titretircesine:
“Özlem kimsin sen? …
Unuttun mu gerçek varlığını,
Kimden bu kaçısın,
Neden ruhunla bu savaşın? ...”

Belki yüzyıllar, bin yıllar önce
Zamansız bir anda
Çok incitmiştin beni
Ve hala kırgındım sana,
Belki vaktinden çok önce
Ayırmıştın ruhumu ruhundan
Ve hala çok kızgındım sana,
Belki artık sen ve ben yoktuk
Yol sadece “Bir”eydi…
Aşk sadece O’ydu…
Yanıtları bilmiyordum,
Ama adımlarım kararlıydı
İlerledi…

Işığın yanıyordu
Ve sen çalışıyordun,
O an zihninden ben geçtim…