Işığın yanıyor Şiiri - Oktay Çekal

Işığın yanıyor…

Neredesin; kaç zaman geçti yoksun,
Yıldızlara sordum, kaç dilek tuttum,
Boğuk nefesimden, soluğum çıkmadı kaç zaman,
Ölümün soğuk nefesinde hapistim.
Bir parça ekmek gib,i aradım seni,
Tuzumdun, tadımdın, hayatımdın,
Güneşin ulaştığı, en uzak köşelerde,
Toprağın yüreğinde, filizlenen bereketinde,
Issız yolların uçurumlarında, aradım seni…
Sensizliğin karanlığında, yüreğimin ateşiyle,
Görünmezliğini seyrettim, kaç gece,
Sevginin açtığı, duygu kelebeği gibi,
Ruhumu çeken gizeminde, uçtum kanatsız,
Bedenim çok yalnız, tenim üşüyor,
Görmüyorum olan biteni, sen yoksun çünkü…
Kalp atışlarımda, hep sen çapanımsın,
Prangalar tutuyor, kodesler de…
Demir parmaklıklara ulaşamıyorum.
Ötesinde sen varsın biliyorum, ışığın yanıyor.

Oktay ÇEKAL
12.10.2011-15.12