Işığın üstünde kalmış, bir bulutun içind ...

Işığın dışında kalmış eski osmanlı evi gibi,
sureti yorgun ve gözleri çökmüş bir sokağa bakmaktadır,
ödemli yüreği.
ilaçlardan ve düşüncelerin yaşlılığından,
ya uyumaktadır, ya yürümektedir uyuşmuşçasına...

Ölümden başka hangi deva kurtarabilir,
uzun yaşamanın yalnız hüznünden,
keder çökmüşken ilk baharın soğuk günlerinde,
yaylanın birinde, o yaşlı yüzüyle anlam veremediği,
iki gencin yağmurun ve çadırın altında çamurda üşümesine,
ve yaşlı yüzüyle bir demlik çayla, yamaç yukarı bir yakınlık arayarak ortak olma çabası...

Ama ne o düşüncelerinden kanserli,
ne de onu özgürlüğüne eş tutan,
hüzünden başka ne bulabilir, ağaç evin tek başına kalmışlığında,
kendine hangi dersi çıkarabilir, o evde yaşlanmış yüzünde,
çayın doğduğu yerde demlendiği yağmur suyundan başka,
hüznün ve yaşamın tadını neyden alabilir...