Işığın Gittiği Yer Şiiri - Cemil Aygen

Işığın biri
Karanlıkta kayboldu
Gücü yetmedi onca karanlığa
Bir süre ince bir ışık bir çizgi gibi direndi
Direndi...Sonra ışığı da bitti kendi de

İkinci ışık bir köşede
Tüm bunları gördü
Yanıp ince bir ışıkla tedbirsiz başlamak
Ve biraz sonra karanlığın içinde kaybolmak
Hemen önünde olan bi olaydı
Kendi ışığını bilmeli tanımalıydı
Koca bir karanlık içinde ışık arkadaşı
İncelmiş sonra eriyip kaybolmuştu
Durdu...Sonra kararını verdi
Işığını sağlam tuttu
Pilini güçlendirdi ve
Birden parlayak keskin büyük bir ışık oldu
Karanlığın içinde ona bakanların
Gözleri ışıldıyordu artık
Şimdi kendine güveni gelmişti
Işığını koruyabilir..Renk renk ışıyabilirdi
Tüm renkleriyle dans edebilirdi
Dönüp gücünün yetmediği karanlıklara ışığını kapatıp
Kendi ışığını alıp oralardan uzaklaştı
O artık yaşayabildiği yerleri ısıtmalıydı
Bu ışık zamanının sonunda, ona
Çevrenin en güzel en renkli ışığı diyorlardı
Arkadaşı olan ışığın biri hiç aklına gelmedi
O pilininde ışığınında gücünü gördü
Artık emindi...
Işığının gidebileceği...Erişebiliceği yeri biliyordu
Ve Yola çıktı....Artık gidebilirdi