ıssız bir sessizlikten gelen bakışlarınla
karanlığımı çocuk mavisine
hüzünlü ışıklarımı karanlığa
hapsediyorsun
ve ben...
ve ben,ateş böceğinin yanıp sönmesi kadar kısa olan hayatımda
sende görüyorum ebedi parıltıyı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta