Işığımı kapatmayın ne olur!
Boğmayın beni karanlıklara,
Ben korkarım karanlıktan.
Sonra küçük bir bedenden medet umarım
Sokulurum ona sesiz sesiz
Sanki sevgisi uzak tutacak karabasanları.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Işığımı kapatmayın ne olur!
Alıp götürmeye çalışır beni,
Karanlık girdabına.
Sığınırım Allahım’a
Son bir güç yardım dilenirim
Daha hiddetlenir önce,
Bu sefer de onu korku sarar,
Koparamaz beni gerçekliğimden,
Yavaş yavaş geri çekilir.
İzler bırakarak korkan yüreğimde…
Bir hasretin dayanılmazlığından akan duygu yüklü güzel bir şiir yüreğinize sağlık sevgili Canan
'Işığımı kapatmayın ne olur!
Ellerimi uzatıyorum boşluğa,
Tutan yok.
Bağırıyorum yırtarcasına kendimi,
Ama duyan yok.
Dil dönmez olur, göz görmez.'
Işığınızın daim olması dileklerimle güzel şiirinizi kutlarım. Yüreğinize sağlık.
yüreğin derinlerden yangısı...
güçlü bir feryat gibi akmış alabildiğince içten...
saygılar kaleminize...
kutluyorum...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta