Işığıma Şiiri - Serhat Yağcı

Bir pembe kedi geçiyor önümden
Gizemli ve güzel, geçiyor önümden
Kıvrım saçları geceyi kıskandırıyor
Geceler ki umursamaz kimseyi
Kapanıktır içine...

Güneşte kıskanıyor onu, utanıyor belki de
Parlıyor, parlıyor güneşi unutturuyor
Bir gülüşü ölümü canlandırıyor
Bir bakışı kıvılcımlar çıkartıyor
Yüreğimde...

Işık doluyor sanki ruhuma
Işık ki sonbahar yaprağı gibi
Süzülüyor içime cennetten kopmuş sanki
Işık ki geçiyor gözlerinden, geçiyor gözlerime
İnce bir yağmur gibi...

Ben ki adeta bir soluğundan yaratılmışım onun
Üflemiş ruhunu içime
Aşka salıyor beni soluğu
Ben ki esiri olmuşum sesinin
Direnmek nafile...

Sonra soğuk rüzgarlar esiyor önünden
Dağlarda esiyor misali
Bir mehtab rüzgarı, rüzgarın en güzel hali
O rüzgar müzikler fısıldıyor bana,
Sözlerde boğuluyorum...