Yanmıyor, içimin yolları karanlık
Lambalarım sönük, gözlerim fersiz.
Edepsiz bir candayım, ah yarsız
Zamanda savrulan nice olur, nice
Dalsız, rüzgârda kayıp bir yaprağım.
Çekilir bahar duvarların yüzünden
Karanlık bir hava dolar içime
Bir hikâyenin ortasında kalmaktan
Daha beter, daha çok hüzün
Doldurur bütün boşluklarımı.
Hadi git! Kalmak, dile kolay böyle
Durabilen çok değil anılar acı verir.
Her yeri hatır dolu tutabilen içini
İyi bilir! Karanlık, sırların ulu evi
Böyledir sonsuzluğun kapısında.
Kayıt Tarihi : 20.12.2015 19:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!