Işığım
Ay ışığının olmadığı bir gece gibiyim bugün,
Umutsuz, renksiz ve ışıksız.
İçimdeki ışık söndü artık,
Her şeye olan inancım ve hayata olan bakış açım.
Hiçbir şey tat vermiyor artık,
Sadece gelenlere belli etmemek için gülüyorum.
Ama içten içe yiyorum kendimi,yalnızlığımda
Boğuluyorum ve nefes alamıyorum.
Bir boşluk oluştu içimde,
Yalnızlığımı paylaşan bir boşluk.
Bu boşluk öyle ağır ki,
Taşıyamıyorum artık.
Beni aydınlatacak bir ışık bekliyorum yalnızlığımda,
Bana yolumu gösterecek bir ışık.
Bu ışık sen ol ki,
Aydınlat boşluğumu.
Aydınlat ki içim senle dolsun,
İçim senle dolsun ki;
Karanlıklarım, aydınlıklarınla dolsun.
Kayıt Tarihi : 8.1.2016 19:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emre Turan](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/01/08/isigim-38.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!