Her gökyüzüne bakmamda,
Gözlerin gelirdi aklıma,
Seninde gözlerin masmavi parlıyordu,
Gökyüzüne ışık saçan yıldızlardı,
Benim hayatıma ise ışık saçan da gözlerindi.
Yıldızlar ışık saçmadan asla vazgeçmedi.
Ama sen beni aydınlatmaktan vazgeçtin.
Sen bir bana ışık saçmak yerine,
Bütün gökyüzüne ışık olmayı seçtin.
Ve şimdi sen etrafındakilere ışık saç sevgili,
Ben karanlığımla da varolurum,
Ve artık gökyüzündeki tüm yıldızlar sen olsan bile,
Beni aydınlatamayacaksın.....
Kayıt Tarihi : 28.1.2015 15:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!