Ne o sarı çiçekler, ne de aslanağzı var mateminde doğanın. Sokaklar boş, caddeler karanlıksa bile,
Ümidiydi her zaman yosunların içinde de çıkabilmek gülün,
Kayalara inat…
Küçük bir tomurcuktan mutluluk üreten yaşta duygularım,
Mutluluk balonlarıyla zamanı süsleyen rüyalarım var benim.
Gecenin karanlığı kadar aydınlık bir dünyam,
Hiçbir bekleyenin vuslata erişemediği buluşmalarım var.
Ama tok duygularımla yaşıyorum ruhumun çıkmazında.
Ve bu aşk yetiyor bana.
Ne yağmuru isterim, ne de güneş değsin ellerime.
Karanlık bir bahçeyim, bir sen bak gözlerime…
Kayıt Tarihi : 28.4.2018 11:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
YOLUN SONU TASAVVUF KİTABINDAN...
![Mehmet Sedat Kurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/04/28/isigim-23.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!