Işığı Görmezmidiniz. Şiiri - Sevdal Polat

Ey insanlık, nere kula taparak·
Mülk allahın derler bilmez misiniz?
Önce kendimizle barış yaparak
Kötülük çarkını kırmazmısınız

Yetmezmi haksızca ocağa itiş
İçten eritiyor bu nasıl bitiş
Gel benim dünyam ol kavgama yetiş
Bu kavgaya omuz vermezmisiniz

Azgın seller gibi çağlarım güne
Şiş alıp acıyı saplarım tene
Duygu bendim taştı isyanda yine
Siz abdestsiz suaya girmezmisiniz

Bir yanımız kavga, derya ve deniz
Sırt sırta verseydik yıkılmazdık biz
Yalanmı yarına verdiğimiz söz
Siz hak diyarına varmazmısınız

Size derim size çok gördüm diyen
Yalanla hileyle herzeler yiyen
Al bak pis ayndanda kendini beğen
Kendinize selam durmazmısınız

Biraz takılayım kafa bozmuşken
Özlemde kavga da olsun yazmışken
Kanadım mahirle deniz gezmişken
Yen içinde yaram sarmazmısınız

Selam olsun yarın sana sözüm var
Nevrozlarda yanan narda özüm var
Kara kışta donmam özde közüm var
Can yanar ışığı görmezmisiniz

Hakka giden yolda ölmüşüm kaç kez
Vurguni bu yol zor geri dönülmez
Tel isyana düştü kırıldıkça saz
Siz özü meydana sermezmisiniz

Abdullah Oral. Şiiri